سروش

…و غربت کاناپه ی بژ بود و سایه ی غروب از پشت پنجره که میتابید و سکوتی که کسی نبود تا بشکند و خودت نیز از خودت رفته بودی . خودت در بی انتهای خاطرات و ای کاشها و غبار وهم فراموش شدگی. شاید میانسالی همین باشد ، قبل از رسیدن به میانسالی، کاناپه ی بژ از راه برسد و تویی که از خودت رفته باشی... + نوشته شده در پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ ساعت 13:28 توسط راهـــی  |  سروش...